این بنای دستکند باستانی، بی گمان از نخستین ستگاه‌های بشری در ایران به شمار می رود، دورانی که هنوز ایرانیان مهرپرست بودند و کوه‌ها را مقدس می شمردند، اعتقادی که بعدها نیز جلوه‌ی تاریخی و مذهبی داشت و همانگونه که حضرت موسی(ع) در کوه طور» به عبادت و عبودیت می پرداخت و پیامبر گرامی اسلام نیز درغار و کوه حرا به پیامبری مبعوث گردید. به هر تقدیر چند هزار سال پیش از این، انسانهایی با تیشه‌ی عشق، همت و حمیت و با اراده و عزمی راسخ، فرهادگونه دل سنگ‌ها را شکافتند و یادگاری را به جا گذاشتند که امروزه پس از گذشت سالیان سال، همچنان نماد عزم و اراده و اقتدار اجداد ایرانی به شمار می‌رود.

به عقیده‌ی محققین، هسته‌ی اولیه‌ی روستای میمند، متعلق به زمانی است كه ایرانیان مهر پرست بوده‌اند و آنها را مقدس می‌شمرده‌اند. آنها تاریكی غارها را برای عبادت برگزیده و مرده‌های خود را درون دخمه‌های كنده شده در كوه قرار می‌دادند و بدین ترتیب در میمند تعدادی عبادتگاه و مقبره بنا گردیده است. بر اساس دانسته‌های جدید تاریخ، ظهور زرتشت 6000 سال قبل از میلاد مسیح بوده و لذا قدمت میمند حداقل 6000 سال پیش از میلاد مسیح تخمین زده می‌شود. نقوش 10 هزار ساله و سفال های 6000 ساله از جمله مستندات مكشوفه‌ای هستند كه گواهی تاریخ میمند هستند.

 

واژه‌ی میمند به تعابیر مردمانش و آنچه که تاریخ نگاران در پیرامون آن نقل می کنند، معانی متفاوتی دارد. عده‌ای معتقدند لغت میمند، از دو واژه می و مند تشکیل شده که می به معنای شراب و مند به معنای مست و مستی است و چون این روستا قبل از اسلام حفر شده، مردان این نواحی می، می‌نوشیده‌اند و مست می‌شدند و حفره‌های روستا را در اثر مستی می‌کنده‌اند که بر همین اساس آن را میمند نامیده‌اند. عده‌ای دیگر عقیده دارند واژه میمند مأخذ از میمنت و مبارکی بوده است.

عده‌ای نیز بر این باورند که مردمان این نواحی از میمند فارس مهاجرت کرده و چون در این ناحیه اقامت گزیده‌اند، آن را میمند نام نهاده‌اند.

 

هنوز کسی واقف نیست که این مجموعه به دست چه کسانی بوجود آمده و انگیزه‌ی این مردمان از احداث چنین بناهایی چه بوده، اما انگیزه‌ی مردمان آن زمان بسیار مورد اهمیت قرار دارد، چون در آن زمان و با آن وسایل ابتدایی، آفرینش چنین مجموعه‌ی با عظمتی با معماری بی نظیر قابل تحسین است.

 

 

 

منابع:خبرگزاری ایسنا، سیری در ایران، همگردی